Dziś Max Richter zaprezentował nowy projekt „Voices”, muzyczne i techniczne osiągnięcie poprzedzone 10 latami przygotowań, z „odwróconą” orkiestrą i wielojęzykowymi narracjami, w tym recytacją Kiki Layne. Ponadto dziś premiera ma „Sleep” w nowej odsłonie, w formie aplikacji z sesjami muzycznymi specjalnie dostosowanymi do snu, medytacji i skupienia.

Ponad dekadę od narodzin koncepcji, kompozytor Max Richter ogłasza wydanie VOICES – nowego przełomowego projektu muzycznego inspirowanego Powszechną Deklaracją Praw Człowieka. Pierwszy singiel z tego podnoszącego na duchu dzieła, które autor opisuje jako „miejsce do namysłu i refleksji”, ukazuje się dzisiaj nakładem Decca Records

Pochodzi on z najnowszego albumu tego awangardowego artysty, którego nagrań odsłuchano miliardy razy i który stoi za rewolucyjną kompozycją SLEEP z 2015 roku, rozwijającą się nieustannie od pięciu lat, czego owocem jest powstanie nowej aplikacji. Dostępna do pobrania aplikacja pozwala słuchaczom zanurzyć się ponownie w ośmiogodzinnym nagraniu, wydanym nakładem Deutsche Grammophon, w postaci specjalnie stworzonych sesji muzycznych na potrzeby skupienia, medytacji i snu. W sercu obydwu tych projektów leży głębokie poczucie jedności globalnej społeczności, zrodzone z obecnego na przestrzeni całej kariery Richtera postrzegania muzyki jako formy aktywizmu i jego pragnienia zjednoczenia publiczności na całym świecie.

W czasie dramatycznej globalnej przemiany, VOICES oferuje muzyczne przesłanie nadziei. Max Richter zaprosił ludzi z całego świata, by współtworzyli to dzieło poprzez odczytanie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, co zostało wplecione w nagranie w wykonaniu „odwróconej” orkiestry. Artysta otrzymał setki zgłoszeń w ponad 70 językach. Melorecytacje budują głosowy pejzaż, przez który płynie muzyka: są one tytułowymi GŁOSAMI.

Przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1948 roku jako bezpośrednia reakcja na wydarzenia II wojny światowej, Powszechna Deklaracja Praw Człowieka została sporządzona przez grupę filozofów, artystów i myślicieli zwołanych przez Eleanor Roosevelt, by odpowiedzieć na fundamentalne pytania tamtych czasów. Jej głos można usłyszeć na początku VOICES, we włączonym przez Richtera do utworu nagraniu preambuły Deklaracji z 1949 roku. Obok głosu Roosevelt oraz głosów zarejestrowanych przez publiczność z całego świata, pojawia się również narracja cenionej amerykańskiej aktorki Kiki Layne (znanej z filmu Gdyby ulica Beale umiała mówić), której wyrazisty tembr głosu uzupełnia chóralny, orkiestrowy i elektroniczny pejzaż dźwiękowy.

Max Richter wyjaśnia, „Podoba mi się idea utworu muzycznego jako miejsca do namysłu, a w chwili obecnej wszyscy musimy sobie wiele rzeczy przemyśleć. Żyjemy w niezwykle trudnych czasach i patrząc na świat, który stworzyliśmy, łatwo stracić nadzieję i poczuć złość. Ale, tak jak przyczyniliśmy się do powstania problemów, z którymi się teraz borykamy, tak ich rozwiązania są w naszym zasięgu, i Powszechna Deklaracja Praw Człowieka jest czymś, co pokazuje nam właściwy kierunek. Choć Deklaracja nie jest dokumentem idealnym, inspiruje wizję lepszego i bardziej przyjaznego świata.”

Projekt VOICES miał swoją światową premierę w lutym tego roku w Londynie, gdzie na scenie centrum Barbican zagrało ponad 60 muzyków na żywo. Muzyka ta zakłada radykalne przeobrażenie tradycyjnej formy orkiestry. „Ponieważ świat został wywrócony do góry nogami i zmieniło się nasze poczucie tego, co normalne, podobnie stało się z proporcjami instrumentów w tej orkiestrze”, mówi Richter. Kompozytor napisał utwór na 12 kontrabasów, 24 wiolonczele, 6 altówek, 8 skrzypiec i harfę. Towarzyszy im 12-osobowy chór oraz sam Max Richter na instrumentach klawiszowych, skrzypaczka Mari Samuelsen, sopranistka Grace Davidson i dyrygent Robert Ziegler. Poruszające efekty wizualne tego ogromnego projektu stworzyła partnerka kreatywna Richtera, artystka i twórczyni filmów, Yulia Mahr.

VOICES to dziewiąty album studyjny Maxa Richtera, będący kontynuacją tak pionierskich nagrań, jak Memoryhouse (2002), The Blue Notebooks (2004), Infra (2010), Recomposed: Vivaldi – The Four Seasons (2012) oraz SLEEP (2015). Po pięciu latach od wydania, album SLEEP jest wciąż ogólnoświatowym fenomenem: w marcu wrócił na 1. miejsce klasycznej listy amerykańskiego Billboardu; w kwietniu był transmitowany w całości przez stacje radiowe na całym świecie; i przekroczył dotychczas 450 milionów odsłuchań.

W najnowszej odsłonie projektu SLEEP, ośmiogodzinne dzieło zostało przekształcone w nową aplikację o tej samej nazwie. Umożliwia ona użytkownikom tworzenie spersonalizowanych sesji muzycznych o wybranej długości z animacjami planetarnymi zaprogramowanymi zgodnie z motywami muzycznymi projektu. Każda z sesji – SleepMeditate czy Focus – ma swoją własną sekwencję muzyczną, opracowaną we współpracy z Richterem, który specjalnie do tej aplikacji skomponował nawet nowy dźwięk budzika.

Max Richter opowiada o aplikacji: „Cieszę się, że aplikacja SLEEP jest już dla wszystkich dostępna; to dojrzały owoc pracy wielu zaangażowanych w nią osób. Sposób, w jaki aplikacja pozwala słuchaczom odbyć wyjątkową i osobistą podróż przez krajobraz SLEEP, jest niezwykły i niesie ducha muzyki w zupełnie nowy sposób.”

Projekt SLEEP stał się międzynarodowym fenomenem dzięki zadziwiającej zdolności Richtera do łączenia się z melomanami na całym świecie w nowy i odkrywczy sposób. W ubiegłym roku ukazał się film dokumentalnyMax Richter’s Sleep, który miał swoją premierę na festiwalu filmowym w Sundance, eksplorujący jego niezwykły proces artystyczny i unikalne wyzwania związane z realizacją całonocnych występów – z widownią w łóżkach, a nie w fotelach.

Wraz z albumem VOICES oraz aplikacją SLEEP, Max Richter nadal przesuwa granice muzyki, sztuki i technologii – tworząc nowe ścieżki twórcze, aby dotrzeć do słuchaczy na całym świecie. Te nowe projekty są nie tylko kolejną odsłoną jego niezwykłego talentu, ale także wezwaniem do kontemplacji i docenienia wartości wspólnoty w tych trudnych czasach.

O Maxie Richterze:

„Richter jest architektem post-minimalistycznej rewolucji elektronicznej na pograniczu muzyki klasycznej” – The Economist

Max Richter jest jedną z najwybitniejszych postaci sceny muzyki współczesnej. Od syntezatorów i komputerów po orkiestrę symfoniczną, innowacyjna twórczość Richtera obejmuje albumy solowe, balety, występy w salach koncertowych, muzykę do filmów i seriali telewizyjnych, instalacji video art i dzieł teatralnych. Pisze pięknie dopracowane, inteligentne kompozycje, rozbrajające w swojej szczerości; jego muzyka, pomimo leżącego u jej podstaw wyrafinowania, pozostaje dostępna dla wszystkich. Niesłabnący czar jego muzyki zaowocował ponad miliardem odsłuchanych w streamingu utworów i milionem sprzedanych albumów.

Choć od dawna jest twórcą awangardowym z racji swoich wpływowych albumów solowych, jego nazwisko przeniknęło ostatnio do świadomości publicznej poprzez jego współpracę z wieloma twórcami filmowymi. Takie tytuły, jak: zdobywca Złotego Globu i Europejskiej Nagrody Filmowej Walc z Baszirem, kultowy serial HBO Pozostawieni, film dramatyczny Sama przeciw wszystkim z Jessicą Chastain w roli głównej, western Hostiles z Christianem Bale’em, Czarne lustro Charliego Brookera czy Tabu Toma Hardy’ego, który przyniósł Richterowi jego pierwszą nominację do nagrody Emmy – wszystkie czerpały z jego sztuki. Oprócz licznych zamówień na ścieżki dźwiękowe, wielu reżyserów, w tym Martin Scorsese (Wyspa tajemnic) i Denis Villeneuve (Nowy początek), zagłębiali się w katalog muzyki Richtera, kiedy potrzebowali czegoś wyjątkowego. Ostatnie ścieżki dźwiękowe jego autorstwa towarzyszą takim filmom, jak Kokainowy Rick z Matthew McConaughey’em, Maria, królowa Szkotów z Saoirse Ronan i Margot Robbie, Ad Astra z Bradem Pittem, jak również serialowi HBO Genialna przyjaciółka. Jego kolejnym projektem teatralnym będzie MADDADDAM, nowy balet brytyjskiego choreografa Wayne’a McGregora, inspirowany twórczością Margaret Atwood.