14. edycja festiwalu Tauron Nowa Muzyka za nami. Impreza z przytupem otworzyła sezon festiwalowy w Polsce gromadząc, jak podają organizatorzy, 25 tysięczną rzeszę fanów nowych brzmień z naszego kraju oraz zza granicy (to najwyższa frekwencja w historii festiwalu). 

[ENGLISH BELOW]

Słowa: Michał Paluch. Zdjęcia: Ewa Urbańska.

Jak co roku program obfitował w muzyczne nowości ale tegoroczna edycja to edycja powrotów, tych na festiwal jak i tych muzycznych – po raz kolejny do Polski zawitali weterani elektroniki Kraftwerk, tym razem ze swoim multimedialnym show 3D, z nowym materiałem powróciła również niemiecka Jazzanova, zespół, który w połowie lat 90-tych jako jeden z pierwszych rozpoczął intensywny romans tanecznej elektroniki z szeroko pojętym jazzem. Na festiwal powrócił również z nowym albumem Apparat, który był bohaterem koncertu otwierającego festiwal w roku 2015.

Na tegoroczną, czterodniową edycję festiwalu tradycyjnie złożył się czwartkowy koncert otwierający w NOSPR, dwa dni festiwalowe na terenie katowickiej strefy kultury oraz – zamiast domknięcia wydarzenia koncertem kończącym w NOSPR jak bywało do tej pory – tym razem organizatorzy postawili na plenerową imprezę taneczną na Sztauwajerach (z udziałem plejady polskich i zagranicznych dj’ów) – przepięknie zlokalizowanej bazie festiwalowej w Dolinie Trzech Stawów.

RHYE, czyli jak podnieść publiczność z wygodnych foteli, Jazzanova w niewiarygodnej formie

Nową Muzykę otworzył koncert kanadyjskiego zespołu RHYE – oni również powrócili do Katowic (występowali na festiwalu w roku 2015). W ubiegłym roku wypuścili album „Blood” a całkiem niedawno pojawiła się epka „Spirit” i to właśnie materiał z tych dwóch wydawnictw wypełnił program koncertu (choć oczywiście wybrzmiały również utwory z albumu „Woman”). Aksamitne brzmienie zespołu wynikające niejako z charakteru wokalu Mikea Milosha podczas koncertu nabiera dynamiki i charakteru. Kompozycje są przepięknie rozgrywane z uwzględnieniem miejsca na indywidualną wypowiedź poszczególnych członków zespołu. Absolutną petardą i kulminacyjnym momentem koncertu było sąsiedztwo utworów „Phoenix” i „Taste” – wtedy ludzie powstali z wygodnych foteli i dali się ponieść tańcowi. Fenomenalna sala NOSPRu pozwoliła odebrać ten koncert z wysłyszeniem wszystkich detali i tak zwanych „smaczków” które składają się na brzmienie Rhye. W moim osobistym odczuciu był to najlepszy koncert otwierający festiwal spośród tych, na których do tej pory byłem.

Z nową płytą „The Pool” na festiwal zawitała również niemiecka Jazzanova. Berlińczycy są w świetnej formie, z energią wkroczyli na scenę i już od pierwszego utworu „Follow Your Feet” dało się wyczuć pozytywną energię emanującą ze sceny. Znakomicie wybrzmiało również „Sincere”, nastrojowe „Slow Rise” czy absolutnie dyskotekowe „I Human” i „Believer” (z albumu Funkhaus Studio Session) z fenomenalną warstwą instrumentów dętych – te numery nie pozwalały ustać w miejscu.

Kolejnym tauronowym powrotem był koncert Fisz Emade Tworzywo. Chłopaki wydali w tym roku album „Radar” i z tym materiałem zawitali na festiwal. Pan Fisz Hrabia Miód Cud Unikat jak numer PESEL wespół z bratem Emade brzmią teraz bardzo instrumentalnie. Kolektyw prezentuje ciekawy kolaż gatunkowy, który zdaje się być wypadkową szeroko pojętej twórczości obu panów jak i ich muzycznych fascynacji. Słychać w tej muzyce typowy dla rapu groove i podporządkowanie słowu jak i wpływ klasyki rocka lat 70 z brudnym, organicznym rzężeniem gitar, ale również elektronikę czy egzotykę afrobeatu czy muzyki Karaibów. Koncert był ciekawy również pod kątem wizualnym. Statyczne, jaskrawokolorowe tło za ubranymi na czarno muzykami tworzyło ciekawą optykę wydarzenia.

Nie do końca dobrze odebrałem koncert brytyjskiej formacji The Mouse Outfit. Uchodzący za najlepszy hiphopowy live band z wysp zespół pokazał niesamowitą dynamikę występu, intensywność słowa gadanego robiła wrażenie. Do tego całość wsparta zdrowo zasuwającą sekcją i świetnymi instrumentalistami. A jednak… jakby wszystko się zgadzało, ale odbiór całości nie do końca do mnie przemówił. Przez większość występu miałem wrażenie lekkiego chaosu i bałaganu na scenie i nieodparte uczucie, że muzycy bawią się lepiej niż zgromadzona przed sceną publiczność.

Rzeka ludzi na Kraftwerk. Legenda.

Niewątpliwie występem który przyciągnął dosłownie rzesze ludzi było trójwymiarowe wizualno muzyczne show w wykonaniu weteranów elektroniki czyli Kraftwerk. Muszę przyznać, że lekko oniemiałem jak zobaczyłem ilość ludzi oczekujących na otwarcie bram Sceny Miasta Muzyki. Okazało się jednak, że modyfikacja przestrzeni została dobrze przemyślana i wszyscy zmieścili się bezproblemowo i pomimo ogromnej liczby ludzi nie było uczucia ścisku, co z kolei wpłynęło pozytywnie na odbiór widowiska. Usłyszeliśmy i zobaczyliśmy wszystko to czego chcieliśmy od niemieckiego kwartetu – było „Numbers”, „It’s More Fun to Compute / Computer World”, „The Man-Machine”, „Tour de France / Prologue / Étape 1 / Chrono / Étape 2”. Wszystko zilustrowane trójwymiarowymi wizualizacjami utrzymanymi w mocno oldschoolowym klimacie z uwzględnieniem nawiązań do przeszłości – uznanie publiczności zyskał obraz spodka kosmicznego lądującego w sąsiedztwie… katowickiego Spodka (Kraftwerk grali w nim w 1981 roku). Występu legendy nie można było przegapić i zachęcam każdego by w tym obrazowo-dźwiękowym spektaklu wziął udział. Jedyny mankament, że w tym samym czasie na kameralnej scenie NOSPRu występowała Madison McFerrin, w której koncercie bardzo chciałem uczestniczyć no ale cóż – festiwal, szczególnie taki jak Tauron Nowa Muzyka, to ciąg bolesnych wyborów.

Na zdominowanej przez kobiety scenie Future! / Carbon drugiego dnia festiwalu wystąpiła kubańska wiolonczelistka Ana Carla Maza. Wyjątkowo silna charyzma młodziutkiej instrumentalistki, świetne opanowanie instrumentu, przepiękny wokal, kulturowa odmienność i czytelna radość z muzykowania sprawiły, że pomimo wczesnej pory występu publiczność zgromadziła się pod scena i wciągnęła w muzyczną opowieść kubanki. Artysta wykonała utwory ze swojej epki „Alma” ale znalazło się również miejsce na pięknie wykonany klasyk – meksykański szlagier „Besame mucho” autorstwa Consuelo Velázqueza. Ciekaw jestem rozwoju tej artystki i jej kolejnych wydawnictw.

GusGus jak Eyjafjallajökull

Tak, jak festiwalowy piątek zdominowany został przez Kraftwerk, tak w sobotę niewątpliwie lwia część publiczności nastawiona była na powracającego Apparata, brytyjskiego króla grimeu Skepte i Islandczyków GusGus. 

Zanim jednak nastąpiły występy wymienionych przeze mnie artystów mieliśmy okazję poobcować z ciekawym solowym live actem włoskiego perkusisty Andrea Belfi. Operujący typowym zestawem perkusyjnym i oszczędną elektroniką muzyk to uosobienie muzycznej surowości. Każdy dźwięk miał znaczenie, bębny z elektroniką funkcjonowały w pełnej symbiozie tworząc wspólny akustyczno-elektroniczny organizm. 

Sascha Ring znany szerzej jako Apparat powrócił na festiwal z nową płytą zatytułowaną „LP5”. Wszystko zagrało pięknie, narracja występu, budowanie napięcia, zestawienia utworów. Uwielbiam Apparata słuchanego z płyty, uwielbiam brzmienie jego zespołu na żywo. Muzyka oszczędna, szanująca melodię – w pewnym sensie ascetyczna w formie a jednak bogata w warstwie brzmienia. Elektronika, żywy wokal, oszczędna gitara i zestaw instrumentów smyczkowych – całość doprawiona instrumentarium dętym (puzon) i świetnym oświetleniem sceny. 

Absolutnie wciągający i urzekający koncert dała Lisa Morgenstern – bułgarsko-niemiecka pianistka i wokalistka która wystąpiła na kameralnej scenie w budynku NOSPR. Scena w NOSPR to festiwalowa oaza spokoju i wyciszenia w tętniącym beatem otoczeniu w którą Lisa z materiałem ze swojej nowej płyty „Chameleon” wpasowała się idealnie. Piękne, często warstwowo nakładane na siebie wokalizy, zapętlone syntezatorowe ostinata i do tego akustyczne brzmienie fortepianu – całość w idealnych dla takiej muzyki warunkach kameralnej sceny NOSPR zrobiły na mnie ogromne wrażenie (sama artystka nie omieszkała wyrazić słów uznania dla miejsca w którym przyszło jej występować).

Gdy na Scenie Miasta Muzyki swój występ kończył brytyjski Skepta w sąsiedniej sali Tauron Music Hall swoją dyskotekę rozpoczęli GusGus. Kwaśne syntezatory i twarda stopa w rozpoczynającym występ „Featherlight” i późniejsze „Arabian horse” zadziałały jak wybuch wulkanu. Niewiele pozostało już z islandzkiego chłodu szczególnie w momencie jak do Tauron Music Hall zaczęli (niczym lawa po erupcji!) napływać ludzie po występie Skepty. Było ciasno i przez moment żałowałem że GusGus nie wystąpili jednak na większej scenie Miasta Muzyki, ale rozumiem że podyktowane było to względami technicznymi. Znakomity taneczny występ wieńczący festiwal na scenach zlokalizowanych w Międzynarodowym Centrum Konferencyjnym.

Kontynuację wytworzonego przez GusGus tanecznego klimatu zapewniły dwa duety – pierwszy z Polski, poznański RAT KRU którzy rozkręcili szczurzą, dziką imprezę w plenerowym amfiteatrze NOSPR prezentując dziki konglomerat techno-rapu oraz HVOB – wiedeński duet bazujący głównie na melodyjnym techno ze swoim półtoragodzinnym liveactem (żywy wokal) w którym przedstawili materiał ze swojego nowego wydawnictwa „Rocco” ale i „Silk” czy „Trialog”. Polowałem na występ tego duetu od dłuższego czasu i bardzo się cieszę, że Tauron ich zaprosił i na prośbę wielu festiwalowiczów przesunął w lineupie na wcześniejszą godzinę dzięki czemu dałem radę jeszcze wytrwać.

Tauron Nowa Muzyka z roku na rok zachwyca mnie coraz bardziej i cieszy fakt, że przyciąga wielu miłośników ambitnej elektroniki, ale i muzycznego eksperymentu. To niewątpliwie jeden z najpiękniejszych festiwali w naszym kraju, zlokalizowany w industrialnej przestrzeni katowickiej strefy kultury. Warto docenić bogatą ofertę jedzeniową która pozwalała posilić się zmęczonym festiwalowiczom. Podziękowania należą się również pogodzie, która pomimo zapowiadanego deszczu wytrwała i nawet zaoferowała ze swojej strony sporo słońca.

Do zobaczenia za rok!

ENGLISH:

The 14th edition of the Tauron Nowa Muzyka festival is over. The event opened the festival season in Poland, gathering, as the organizers say, a 25-thousand-strong fans of new sounds from our country and from abroad (this is the highest number in the festival’s history).

As every year, the program was full of new music, but this year’s edition is the edition of returns, for the festival as well as musical ones – once again the veterans of Kraftwerk electronics came to Poland, this time with their 3D multimedia show, the German Jazzanova band also came back with new material , which in the mid-90s was one of the first to start an intense romance of dance electronics with widely understood jazz. Also returned to the festival with the new album Apparat, who was the hero of the concert opening the festival in 2015.

This year’s four-day edition of the festival traditionally included the Thursday opening concert at NOSPR, two festival days in the Katowice cultural zone and – instead of closing the event with a concert in the NOSPR as it has been so far – this time the organizers put on an outdoor dance party at Sztauwajera (with participation of a galaxy of Polish and foreign djs) – a beautifully located festival base in the Valley of Three Ponds.

New Music was opened by a concert of the Canadian band RHYE – they also returned to Katowice (they performed at the festival in 2015). Last year, they released the album „Blood” and quite recently appeared EP „Spirit” and it is the material from these two releases filled the program of the concert (although of course songs from the album „Woman” also sounded). The velvet sound of the band resulting from the vocal character of Mike Milosh during the concert gains dynamism and character. The compositions are beautifully played taking into account the place for individual statements of individual team members. An absolute firecracker and the climax of the concert was the neighborhood of the „Phoenix” and „Taste” – then people arose from comfortable armchairs and let themselves be carried away by the dance. The phenomenal NOSPR hall allowed us to pick up this concert with the hearing of all the details and the so-called „flavors” that make up the Rhye sound. In my personal opinion it was the best concert opening the festival from among those I’ve been to so far.

The German Jazzanova also came to the festival with the new album „The Pool”. The Berliners are in great shape, they have entered the stage with energy and from the first song of „Follow Your Feet” you could feel the positive energy emanating from the stage. Also from „Sincere”, moody „Slow Rise” or absolutely discreet „I Human” and „Believer” (from the Funkhaus Studio Session album) with a phenomenal layer of wind instruments – these numbers did not let them stand still.

The Fres Emade Tworzywo concert was the next tauron back. The guys released this year’s album „Radar” and with this material they came to the festival. Mr. Fisz Count Honey Miracle Unique like PESEL number together with brother Emade sound very instrumental now. The collective presents an interesting genre collage, which seems to be the result of the broadly understood work of both masters and their musical fascinations. One can hear in this music the typical groove and subordination of the word as well as the influence of the 70’s rock classics with dirty, organic rattle of guitars, but also electronics or exoticism of Afrobeat or Caribbean music. The concert was also interesting visually. The static, bright-colored background behind the musicians dressed in black created an interesting optics.

I did not quite well get the concert of the British band The Mouse Outfit. Recognizing the best hip-hop live band from the islands, the band showed incredible dynamics of the performance, the intensity of the talkative word made an impression. In addition, the whole supported by a healthy bar and a great instrumentalists. And yet … as if everything agreed, but the reception of the whole did not speak to me. For most of the performance I had the impression of a slight chaos and clutter on the stage and the irresistible feeling that the musicians play better than the audience gathered in front of the stage.

Undoubtedly, the performance that attracted literally crowds of people was a three-dimensional visual music show performed by veterans of electronics or Kraftwerk. I must admit that I was a bit dumbfounded when I saw the number of people waiting to open the gates of the City of Music Scene. It turned out, however, that the space modification was well thought out and they all fit in seamlessly and despite the huge number of people there was no feeling of crush, which in turn had a positive effect on the reception of the show. We heard and saw everything we wanted from the German quartet – „Numbers”, „It’s More Fun to Compute / Computer World”, „The Man-Machine”, „Tour de France / Prologue / Étape 1 / Chrono / Étape 2”. All illustrated with three-dimensional visualizations maintained in a strongly old school atmosphere with reference to the past – the recognition of the audience gained a picture of a space craft landing next to Katowice Spodek (Kraftwerk played in it in 1981). The performance of the legend could not be missed and I encourage everyone to take part in this pictorial and sound performance. The only drawback is that at the same time on the chamber scene in NOSPR performed Madison McFerrin, in which the concert I really wanted to participate but well – a festival, especially such as Tauron Nowa Muzyka, is a series of painful choices

On the scene dominated by women Future! / Carbon on the second day of the festival performed Cuban cellist Ana Carla Maza. The exceptionally strong charisma of the young instrumentalist, great mastery of the instrument, beautiful vocal, cultural difference and clear joy of music making meant that despite the early stage of the performance, the audience gathered under the stage and drew into the musical story of the cup. The artist made songs from his EP „Alma” but there was also a place for a beautifully made classic – the Mexican stunner „Besame mucho” by Consuelo Velázquez. I am curious about the development of this artist and her subsequent releases.

Just as the festival Friday was dominated by Kraftwerk, on Saturday the undoubtedly the lion’s share of the audience was focused on the returning Apparat, the British king of grime Skepta and Icelanders from GusGus.

Before the performances of the artists I mentioned, however, we had the opportunity to add some interesting solo act to the Italian drummer Andrea Belfi. Operating a typical drum kit and economical electronics, the musician is the epitome of musical rawness. Each sound was meaningful, the drums with electronics functioned in full symbiosis creating a common acousto-electronic organism.

Sascha Ring, widely known as Apparat, returned to the festival with a new album entitled „LP5”. Everything sounded beautiful, the narrative of the performance, building tension, juxtaposition of songs. I love Apparat being listened to from the album, I love the sound of his band live. The music is economical, respects the melody – in a sense, ascetic in form and yet rich in the sound layer. Electronics, live vocals, thrifty guitar and a set of string instruments – all spiced up with wind instrumentation (trombone) and great stage lighting.

An absolutely captivating and captivating concert was given by Lisa Morgenstern – a Bulgarian-German pianist and vocalist who performed on a chamber stage in the NOSPR building. The stage at NOSPR is a festival oasis of peace and tranquility in a beating beaten environment in which Lisa with the material from her new album „Chameleon” fits perfectly. Beautiful, often layered layered vocals, looped synthesizer ostinata and acoustic piano sound – the whole in the ideal conditions for such a music scene NOSPR made a huge impression on me (the artist herself did not hesitate to express words of appreciation for the place where she appeared) .

When the performance of the British Skepta on the Stage of the City of Music ended in the next room of Tauron Music Hall, GusGus started their discotheque. Acid synthesizers and a hard foot in the starting performance of „Featherlight” and later „Arabian horse” acted like a volcanic eruption. There is not much left of the Icelandic coldness, especially when the people started to flow into the hall (like the lava after the eruption!) after the Skept performance. It was crowded and for a moment I regretted that GusGus did not appear on the larger stage of the City of Music, but I understand that it was dictated by technical reasons. Excellent dance performance crowning the festival on stages located in the International Conference Center.

The continuation of the dance climate created by GusGus was ensured by two duets – the first from Poland, RAT KRU from Poznań, who opened a wild party in the outdoor amphitheater NOSPR presenting a wild techno-rap conglomerate and HVOB – a Viennese duo based mainly on melodic techno with its one and a half hour liveact (live vocal) ) in which they presented material from their new publishing house „Rocco” but also „Silk” or „Trialog”. I have been hunting for the performance of this duo for a long time and I am very happy that Tauron invited them and, at the request of many festival goers, moved in the lineup for an earlier hour so I managed to stay.

Tauron New Music impresses me more and more from year to year and is happy that it attracts many lovers of ambitious electronics but also musical experiment. This is undoubtedly one of the most beautiful festivals in our country, located in the industrial space of the Katowice cultural zone. It is worth appreciating the rich food offer that allowed to eat tired festival-goers. Thanks are also due to the weather, which despite the announced rain persevered and even offered a lot of sun for its part.

See you in a year!