WARP to skrót od „Weird And Radical Projects” (czyli „projekty dziwne i radykalne”). To wytwórnia, która mimo swej „dziwności” i „radykalności” (a może właśnie przez to) zdobyła sobie wśród słuchaczy i artystów tak wielkie uznanie, że jest już wręcz synonimem elektronicznej muzyki. Często spotyka się określenia typu „warpowska muzyka” bądź porównania lub odniesienia do „warpowskiego stylu”. Bez wątpienia to legendarny label, który już wpisał się złotymi literami w historię muzyki.
HISTORIA
Na pomysł założenia wytwórni wpadli w 1989 roku w Sheffield (z którego label przeniósł się do dającego większe możliwości Londynu) Steve Beckett i nieżyjący już niestety Rob Mitchell. Pierwszym wydawnictwem była 12 calowa płyta, z fioletową okładką zaprojektowaną przez Designers Republic, która ukazała się 7-go sierpnia 1989 roku w bardzo ograniczonej liczbie 500 kopii z utworem zatytułowanym „Track With No Name” („Utwór bez imienia”) i „Shall We” na stronie B, sygnowanym nazwą Forgemasters i opatrzonym symbolem WAP1. Prawdziwy rozwój labelu przyniosły jednak pierwsze nagrania zespołów Nightmares On Wax („Dextrous”) i LFO . Każdy z pierwszych singli (łącznie z tymi, które pojawiły się po NoW a przed LFO czyli opatrzone numerkami 3 i 4 produkcje Sweet Exorcist i DJ Mink) posiadał wspomnianą wcześniej charakterystyczną fioletową okładkę.
Pierwszym pełnowartościowym albumem jaki wypuścił Warp była wydana 14 stycznia 1991 roku płyta na 5-cio calowym krążku CD – Sweet Exorcist „Clonks Coming”. Okładkę do niej również zaprojektowałą grupa Designers Republic, a już na drugi longplay zaplanowano kompilację wszystkich wcześniejszych singli wytwórni, czyli album „Pioneers of the Hypnotic Groove”. Dało to początek bardzo istotnym pod względem wartości archiwalnej seriom kompilacyjnym, jakie przez następne lata wydawać będzie Warp.
Styl wytwórni kierunkowała inspiracja chicagowską sceną electro pop i acid house. Warp wytworzył jednak swój specyficzny styl, który dał początek tak popularnemu obecnie gatunkowi IDM (Intelligent Dance Music – „inteligentna muzyka taneczna”), o którym swego czasu mówiło się po prostu „techno do słuchania w domu”. Przełomowe znaczenie w tej kwestii miała pierwsza odsłona serii „Artifical Intelligence” z 1992 roku, na której okładce robot rozłożony wydgodnie w living roomie przysłuchuje się płytom Pink Floyd i Kraftwerk. Na płycie znalazły się utwory m.in. Autechre, Musicology czy Up!. Na niej też pojawił się – jako Polygon Window – jeden z prominentnych dla Warpa twórców – Richard D. James, znany chyba najlepiej pod pseudonimem Aphex Twin (a pseudonimów miał wiele…).
Od tej pory wytwórnia świeciła już same triumfy. Udało się w niej wylansować głownych przedstawicieli dzisiejszej muzyki eksperymentalno-elektronicznej, zwłaszcza od momentu, w którym horyzonty labelu zaczęły się poszerzać o breakbeat, avant hip-hop czy post-techno. Boards of Canada, Square Pusher, !!! czy Anti Pop Consortium są teraz wręcz znakami rozpoznawczymi Warpa.
Rozwój wytwórni zaznaczył się nie tylko w przyjmowaniu bardziej różnorodnych gatunków muzycznych, ale sztuki w ogóle. Na potrzeby tych pierwszych powstały sub-labele Lex Records (zajmujący się głównie hip-hopem), Gift Records, Nucleus i Arcola (ze wszystkich zorientowana najbardziej tanecznie). Jeśli zaś chodzi o sztukę w pojęciu ogólnym, tu największe znaczenie miało założenie w 1999 roku kompanii Warp Films, dzięki której krótkie filmy i teledyski Warpa stały się równie istotne, jak jego muzyka. Za jedno z najbardziej znanych dzieł spod szyldu Warp Films uznać można siedmiominutowy surrealistyczny, przerażający film „Rubber Johnny” w reżyserii Chrisa Cunninghama i z muzyką Aphex Twina.
W 2004 roku powstał Bleep, czyli jeden z pierwszych internetowych sklepów muzycznych, oferujących możliwość zakupu plików mp3.
GŁÓWNI PRZEDSTAWICIELE
Przyszedł czas na krótką charakterystykę głównych postaci nagrywających dla wytwórni Warp.
LFO – nie bez powodu zaczynam od nich, bowiem – jak napisane jest wyżej – dzięki, między innymi, produkcjom tego duetu wytwórnia rozwinęła swoje skrzydła. Skrót LFO oznacza Low Frequency Oscillator (i jest to nazwa jednego z komponentów syntezatora, modulującego sygnał dźwiękowy). Panowie Mark Bell i Gez Varley spotkali się w 1990, ostatni wspólny album wydali w 1996 roku, ale w 2003 Mark (notabene znamy go także z intensywnej współpracy przy tworzeniu albumów Bjork) reaktywował LFO krążkiem „Sheath”.
Nightmares on Wax – pochodzi z angielskiego Yorkshire. To George Evelyn, Robin Taylor-Firth i Kevin Harper, wcześniej (od 1988 roku) tworzący pod nazwą „DJ E.A.S.E.” (taki pseudonim nosił George). Od tria odłączył się Taylor-Firth w roku 1991 po wydaniu płyty „A Word Of Science”. Na uwagę zasługuje ich przygoda z wytwórnią !K7, która zaowocowała udziałem w słynnej serii „DJ Kicks”.
Autechre – choć z Warpem nie od początku, są uznawani za jednych z najbardziej rozpoznawalnych postaci wytwórni. Duet Seana Booth i Roba Browna na scenie muzycznej zaistniał w roku 1991 rozpoczynając swą karierę singlem „Cavity Job” wydanym nakładem brytyjskiego Hardcore Records. Za to pierwszy krążek – „Incunabula” – wydali już w Warpie, z którym do tej pory się nie rozstali.
Aphex Twin – czyli Richard D. James… który niejedno ma imię. Z wielu pseudonimów jakimi w czasie swojej kariery zdążył się do dziś posłużyć wymienić należy AFX, Blue Calx, Bradley Strider, Caustic Window, Dice Man, The, GAK, Polygon Window, Power-Pill, Q-Chastic i Soit-P.P. Z Warp Records od 1993 roku (zaczął singlem „On”). W chwili obecnej jest czołową postacią muzyki elektronicznej.