Obiekt pożądania
Mekka artystów, znak firmowy który sprawia, że muzyka staje się obiektem obsesyjnego pożądania, marka i firma. Chyba nie znajdzie się wśród osób nawet jedynie jako-tako interesujących sie muzyką elektroniczną (w bardzo szerokim znaczeniu tego pojęcia) nikt, kto by nie znał kultowej juz wytwórni Ninja Tune.
Wytwórnię Ninja Tune założyli w 1990 roku Matt Black oraz Jonathan More, londyńscy DJ-e. Panowie poznali się wcześniej: w jesieni roku 1986 Black zaprezentował swój remiks Say Kids, What Time Is It? byłemu nauczycielowi sztuki More’owi, wówczas pracującemu w sklepie muzycznym. Niedługo potem powstała znana do dziś formacja Coldcut, jedna z najważniejszysch w świecie muzyki elektronicznej. Black’a i More’a uznaje się dziś za prekursorów sztuki VJ-skiej jak i twórców jednych z pierwszych remiksów, w dzisiejszym tego słowa znaczneiu. Jak podkreśla jednak Matt, nie uważają się oni za „wynalazców” czegokolwiek, a raczej za przedłużenie i rozwinięcie idei.
Drugim przedsięwzięciem tandemu Black-More była audycja radiowa, Coldcut Solid Steel, która ruszyła w roku 1987 w pirackiej rozgłośni KissFm. W roku 1999 audycja została włączona do radio BBC w Londynie. Podczas dwugodzinnego czasu antenowego prezentowane są improwizowane DJskie sety, co było absolutną nowością w latach 80′. Wszystkie sety są nagrywane, a niektóre z nich zostają wydane w Ninja Tune, oczywiście pod nazwą Solid Steel. Pierwszym wydanym w ten sposób artystą był DJ Food, pojawili się także Amon Tobin, Bonobo czy Mr. Scruff.
Wróćmy jednak do samej wytwórni. Kiedy Matt z Jonathanem coraz odważniej rozszerzali swoją działalność, podczas powrotu z trasy koncertowej w Japonii powstał pomysł założenia własnej wytwórni płytowej. Miały tu być wydawane dokonania nie tylko Coldcut (co gwarantowało panom sporą niezależność), ale przede wszystkim muzyka młodych twórców muzyki niezależnej – elektronicznej i nie tylko, ciekawej, „innej”. Wytwórnia miała także pomóc w promocji sztuki DJ-skiej i VJ-skiej. Ninja Tune rozpoczęło pracę w malutkim biurze w północnym Londynie, a do firmy dołączyli się grafik – Mark Poter (autor jakże rozpoznawalnego logo) i Peter Quick. Dziś wytwórnia opiekuje się wieloma artystami z kręgów muzyki elektronicznej, abstrakt hip-hopu, nu-jazzu, drum and bassu, ambient dance, instrumental hip-hopu i chilloutu.
Pierwszym albumem, który został wydany nakładem Ninja Tune było Zen Brakes Vol 1 Bogusa Ordera, a następnymi trzy kompilacje Jazz Brakes autorstwa DJ Fooda. W 1994 Matt i Jonathan wydali Coldcut’owe Philosophy. Ponadto z ważniejszych artystów z Ninja Tune związali się Kid Koala, Amon Tobin, DJ Vadim, Mr. Scruff, The Cinematic Orchestra, Jaga Jazzist, Luke Vibert (pod pseudonimem Wagon Christ), a w 2004 ukazał się album polskiego kolektywu Skalpel – „Skalpel”.
Oprócz wydawnictw Solid Steel od 1995 roku ukazują się także kompilacje Ninja Cuts, a w roku 2008 ukazało się trzy płytowe You Don’t Know – Ninja Cuts zawierające remiksy utworów artystów związanych z wytwórnią.
Sublabelami Ninja Tune są:
– NTone – powstałe równocześnie z Ninja Tune, które zajmowało się mocno eksperymentalną elektroniką, a niestety upadło w roku 2001.
– Big Dada – założone w 1997 roku, przez dziennikarza Willa Ashona w celu promocji brytyjskiego hip-hopu. Pierwszym wydawnictwem, wypuszcoznym pod plakietką Big Dada, było Misanthropic’s stworzone w wyniu współpracy Luke’a Viberta i Juice Aleema (czyli Alpha Prhyme). Label jest takeże wydawcą Roots Manuva.
– Counter Records – powstałe w 2006 roku na potrzeby wydania debiutanckiego krążka Pop Levi’ego. Wydawana tu muzyka oscyluje wokół rocku, r&b a nawet hardcore’u.
Jako hip-hopowy oddział Ninja Tune powstało także Son Records, które dziś funkcjonuje już jako niezależna wytwórnia hip-hopowa.
Jadwiga Marchwica
ninjatune.net
Ninja-Obsession
Myspace wytwórni
Big Dada Recordings
Counter Records