Te emocje, które ze sobą przynoszę, zostały obciążone nostalgią, czuję zbuntowane bicie serca (…) Wszystko, co pozostawiamy emocjom, w prosty sposób dosięga naszych serc (Jose M. Suńe – Una emocion)
TANGO – niebywały potencjał tej gorącej muzyki przeżywa okres rozkwitu, a setki twórców, tak z Argentyny jak i z innych krajów całego świata, odważnie ją rewolucjonizuje. Wpływy afrykańskie mieszają się tu z hiszpańskimi, włoskimi a nawet żydowskimi, odważne pomysły i gorące serca imigrantów stworzyły tango, milonga, candombe i murgę, które przetrwały nie jedną ciężką próbę na przestrzeni lat. Muzyczne pasje oraz ekspresja to główne przyczyny dla których chociażby powstał label Mańana.
Christophe Müller (Szwajcaria) oraz Philippe Cohen-Solal (Francja) od 1996 roku pracowali razem w Paryżu, w Boys from Brazil oraz Stereo Action Unlimited, a ich muzyka ukazała się w labelu Ya Basta (jeden z ich utworów stał się nawet podkładem muzycznym do europejskiej wersji telewizyjnej reklamy Coca-Coli). Duet poszukiwał jednak bardziej spójnego brzmienia i charakteru – stąd połączenie dubu z tango i ich przyciszonego, melancholijnego brzmienia. Argentyńczyka Eduardo Makaroff’a w roku 1990 nieprzewidywalny los sprowadził do Paryża, gdzie śmiało kontynuował swoją – uznaną już w rodzinnym kraju – karierę kompozytora i muzyka . Komponował oraz stał się interpretatorem piosenek do filmów oraz programów telewizyjnych (które także osobiście tworzył). To właśnie tutaj założył zespół – Mano a Mano, z którym stworzyli pewnego rodzaju show (nota bene – bardzo dobrze przyjęte zarówno we Francji jak i na reszcie kontynentu). Przejął także kierownictwo nad orkiestrą paryskiego clubu tango La Coupole i razem z zespołem (Tango Mano) wyruszył w trournee po Europie, nie przerywając jednakże pracy kompozytorskiej. Dziewięć lat po przeprowadzce do francuskiej stolicy, Eduardo postanawia rozpocząć współpracę z Christophe’m i Philippe’m. Z założeniem odkrycia nowych dróg dla muzyki w ogóle oraz nadania nowego kierunku rozwoju dla tradycyjnej muzyki kraju argentyńskiego powstaje Gotan Project (nazwa pochodzi ze specyficznego dialektu hiszpańskiego, który tworzy słowa poprzez przestawianie sylab stąd z tango powstało gotan).
Już w roku milenijnym ukazuje się singiel tego francuskiego tria – Vuelvo Al Sur/El Capitalismo Forane (na labelu Ya Basta), w ślad za którym podąża album La Revancha del Tango (hiszp.: Zemsta tango; w XL Recordings), do którego muzycy zaprosili swoich argentyńskich kolegów po fachu: akordeon (bandoneon) – Nini Flores, skrzypce – Line Kruse oraz fortepian – Gustavo Beytelmann, na gitarze zagrał osobiście Makaroff, usłyszymy tu wokal Christiny Villalongi . Muzycy wybierają z argentyńskiego tanga, które jest przecież jednym z najbardziej nasyconych erotyką tańców, całą esencję i wrzucają ją w wir dub’owego echa, iście trip-hopowego rytmu, głębokiego basu. (K.P.) Swoistą perełką albumu jest piosenka Chunga’s Revenge w którego tekście pojawiają się nazwiska i pseudonimy różnych wykonawców, w ten dość oryginalny sposób zespół mówi o ludziach, który zainspirowali Gotan Project, muzykach zespołu, rodzinie i przyjaciołach, a także artystach, którzy wzięli udział w nagraniu, składają hołd osobom, które miały na nich wpływ (jak Piazolla, Frank Zappa ) oraz tym ze świata muzyki elektronicznej (Kruder & Dorfmeister, Thievery Corporation). Utwór Santa Maria (del Buen Ayre) z tego krążka został wykorzystany w filmie Shall we dance? (2004) i „objął prowadzenie” pośród innych kompozycji tango w roku 2006. Ich muzyka była wykorzystywana w programach telewizyjnych (Nip/Tuck; Sex and the City). Pod koniec 2006 roku, utwór Epoca został wykorzystany w brytyjskiej reklamie telewizyjnej reżyserowanej przez David’a LaChapelle.
Około roku 2003/2004, w Paryżu, Makaroff spotyka swojego rodaka – Gérard’a Lo Monaco, co zaowocowało kilkoma spotkaniami „z gitarą”, a niedługo potem – założeniem labelu Mańana (hiszp. jutro rano), który jest poświęcony twórcom i samej muzyce tango oraz rozwojowi i promocji argentyńskiej muzyki na świecie.
W maju roku 2004 Gotan Project wystąpili na żywo w audycji Gilles Peterson, na kanale ogólnoświatowego BBC. Jest to także rok wydania przez Solal DJ-setu Inspiración Espiración – A Gotan Project DJ Set Selected & Mixed by Philippe Cohen Solal, który jest kompilacją klasycznego tango (w stylu Anibal Troilo czy Astora Piazzolli) oraz remixów GP. Projekt ten zawiera dodatkowe La Cruz del Sur, które nie weszło na debiutancki krążek zespołu. Do spółki z Brigitte Fontaine nagrali wówczas mało znany uwtór A. Piazzolli Rue Saint-louis-en-l’île. Ukazuje się także kolejny krążek zatytułowany Inspiración – Espiración. Cały album jest zbiorem nie tylko remiksów, ale także utworów jakie powstały przez inspirację debiutanckim krążkiem Gotan Project. I tak, kompozycje grupy zostały przepuszczone przez pryzmat uczuć i odczuć artystów jak Chet Baker, Anti Pop Consortium (znajomy z Warpa) czy Peter Kruder.. (K.P.)
Rok 2006 przyniósł trzeci – ostatni jak na razie – album Lunatico, którego nazwę wzięto od… konia wyścigowego niejakiego Carlosa Gardel – mistrza tanga z lat 30. Zespół i tym razem nie pogardził wsparciem z zewnątrz i do współpracy zaprosił amerykańską grupę Calexico (która została nagrana w Tucson, Arizona) oraz RyCooder (cover Paris,Texas), natomiast śpiewa (tak jak i na poprzednich wydawnictwach) Cristina Villalonga Cały czas stykamy się z charakterem niepokornego, emocjonującego tańca z Argentyny czy bardzo charakterystycznymi dla tego folkloru strukturami melodycznymi i rytmicznymi. (…)Jest to kompromis między nimi [dwoma poprzednimi albumami] i dzieje się tu zdecydowanie o wiele więcej, niż kiedykolwiek wcześniej. Gotan Project nie zaszokują nas łączeniem tango z trip-hopem, bo już to zrobili. (K.P.)
Jadwiga Marchwica
Dyskografia:
La Revancha del Tango (2001)
Inspiración – Espiración (2004)
La Revancha del Tango Live (2005)
Lunático (2006)
Lunático (Limited Edition) (2006)
El Norte (2006)
Oficjalna strona zespołu:
www.gotanproject.com